یکی از نگرانیهایی که کاربران در دستگاههای اندرویدی شان مواجه اند، دسترسی زیاد و غیر معقول اپلیکیشن های اندروید به بخش های مختلف است به طوریکه کاربر می بیند که اپلیکیشن مربوطه که کار خاصی را انجام می دهد دسترسی های زیادی دارد که بسیاری از آنها مورد نیاز نیستند.

به عنوان مثال کاربر با نصب اپلیکیشنی که کار اصلی آن مدیریت باتریست، می بیند که دسترسی به مکان و مخاطبین هم در خواست شده است.

این مسئله به کاربران قابلیت محدود کردن دسترسی اپلیکیشن ها را می دهد.

راه‌حلی که برای این مشکل ارائه شد طراحی اپلیکیشن‌هایی مبتنی بر سیستم عامل اندروید ۶ بود،

این نسخه اندروید ابتدا روی گوشی های نکسوس از جمله Nexus 6P و Nexus 5X نصب شده است.

محصولات دیگر نکسوس که امکان بروزرسانی داشته باشند نیز شامل دریافت آخرین نسخه خواهند شد.

در این نسخه، اپلیکیشن بدون دسترسی خاصی نصب شده و هنگامی که برای بار اول نیاز به یک دسترسی خاص داشتند، به صورت موردی از کاربران در مورد آنها پرسیده می شد،

این امکان برای کاربران وجود خواهد داشت که قادر به غیر فعال نمودن دسترسی های مورد نظرشان به شکل جداگانه باشند. چرا که کاربران تمایل زیادی ندارند هر اپلیکیشن بتواند به دسترسی های مختلف از جمله لیست مخاطبین، مکان کاربر، دوربین، میکروفون و… دسترسی داشته باشد.

در صورتی که تا پیش از این نسخه، با نصب اپلیکیشن توسط کاربر، اپلیکیشن مربوطه مجوز دسترسی به بخش‌های مختلف را از کاربر گرفته و کاربر دیگر کنترلی بر آن نداشت.

یکی از مشکلات این وضعیت این بود که  اپلیکیشن‌ها دسترسی هایی فراتر از نیازشان را از کاربران درخواست می کردند و برخی اوقات برنامه‌های مخرب با به دست آوردن دسترسی‌های غیر مجاز مشکلاتی را برای کاربران ایجاد می‌کردند؛

که خوشبختانه این مشکل در نسخه ۶ برطرف شد و اپلیکیشن‌ها  به جای اخذ مجوز دسترسی از کاربر، زمانی که نیاز به دسترسی خاص داشته باشند، در همان لحظه درخواست را به کاربر داده  و کاربر تصمیم می گیرد که در خواست را تایید کند یا نه.

سوالی که در اینجا پیش می آید این است که آیا باید همه دسترسی هایی که به ظاهر مورد نیاز نیستند را غیر فعال کرد؟

پاسخ، نه است.

باید دقت بیشتری در تغییر وضعیت دسترسی اپلیکیشن های اندروید داشته باشیم چرا که اپلیکیشن ها برای عملکرد صحیح شان نیاز به دسترسی به بعضی از قسمت‌های دستگاه دارند در صورتی که به آنها  اجازه دسترسی داده نشود ممکن است درست کار نکنند.

در ادامه برای درک بهتر سطح دسترسی کاربران، مراحل این کار در نسخه ۶ اندروید نشان داده شده است،

برای تعیین سطح دسترسی، کاربران در دستگاه اندرویدی شان وارد منوی Settings و سپس Apps می شوند(Settings->Apps)،

لیست برنامه‌های نصب شده در گوشی در این بخش نشان داده می‌شود که وارد اطلاعات جزئی آن می شوند.

همچنین در این قسمت بخشی با نام Permissions وجود دارد که تمامی دسترسی‌هایی که یک اپلیکیشن در اختیار دارد نشان داده می شود.

در بخش App permissions، دسترسی‌‌های مختلف، مانند مکان فعلی کاربران، لیست مخاطبین، SMS، حافظه داخلی، دوربین،‌ میکروفون، Phone و … نشان داده می شود که کاربران می‌توانند به صورت جداگانه اقدام به فعال و یا غیرفعال کردن هر دسترسی کنند.

در این هنگام در صورت حذف یک دسترسی از یک اپلیکیشن قدیمی که برای نسخه ۶ طراحی نشده است، هشداری مبنی بر امکان کارکرد نادرست برنامه نشان داده می‌شود.

البته در اکثر مواقع اپلیکیشن‌ها بدون مشکل خاصی به کار خود ادامه می‌دهند به جز در مواردی که دسترسی حذف شده مهم‌ترین کارکرد یک برنامه را تشکیل بدهد، به عنوان مثال اگر بخواهیم در اپلیکیشن مکان یابی دسترسی به مکان کاربر را حذف کنیم.

در App Permissions با انتخاب گزینه menu و  All permissions، جزئیات دسترسی یک برنامه خاص به دسترسی های مختلف نشان داده می‌شود،

به عنوان مثال یک اپلیکیشن می‌تواند حالت فعلی تلفن کاربر را  با در اختیار داشتن اجازه دسترسی به Phone، شناسایی کند.

نکته ای که باید در اینجا بدان توجه داشته باشیم این است که با فرض اینکه اپلیکیشن ها تحت دسترسی Phone باشند در آپدیت‌های بعدی خود می توانند دسترسی جدیدی بدون اجازه گرفتن از کاربر اضافه کنند.

مسئله دیگری که باید در اینجا مدنظر قرار دهیم این است که بعضی از اپلیکیشن ها می‌توانند تنظیمات سیستم دستگاه را دچار تغییر کنند که در اندروید ۶ باید به بخش Modify System Settings برای این تغییرات اقدام کنیم.